Artykuł 1. Wszyscy ludzie są z natury jednakowo wolni i niezależni oraz posiadają pewne przyrodzone prawa. Z chwilą powstania społeczeństwa niemożliwe jest odebranie tych praw przyszłym pokoleniom na podstawie jakiejkolwiek konwencji. Prawa te obejmują prawo do życia i wolności osobistej, do środków zdobywania i posiadania własności, oraz do dążenia i osiągania szczęścia i bezpieczeństwa.
Artykuł 2. Wszelka władza znajduje się w rękach ludu, a tym samym od ludu pochodzi. Urzędnicy są mandatariuszami i sługami ludu i w każdym momencie są wobec niego odpowiedzialni.
Artykuł 3. Rządy tworzy się, lub też powinno się tworzyć, dla wspólnej korzyści, ochrony i bezpieczeństwa ludu, narodu lub społeczności; najlepszą spośród rozmaitych rodzajów i form rządu jest ta, która zdolna jest zapewnić najwyższy stopień szczęścia i bezpieczeństwa oraz najskuteczniej chroniona jest przed ryzykiem złego rządzenia. W przypadku uznania jakichkolwiek rządów za nieodpowiedni lub sprzeczny z powyższymi celami, większość społeczności ma niepodważalne, niezbywalne i nieodwołalne prawo dokonania reformy, zmiany lub likwidacji tych rządów w sposób uważany za najbardziej sprzyjający dobru publicznemu.
Artykuł 4. Żadnemu człowiekowi czy też grupie ludzi nie przysługują wyłączne czy też odrębne korzyści lub przywileje przyznawane przez społeczność, chyba że przyznaje się je przez wzgląd na zasługi dla społeczności; podobnie jak przywileje te nie podlegają dziedziczeniu, tak samo nie może być dziedziczna godność urzędnika, ustawodawcy lub sędziego.
Artykuł 5. Władza ustawodawcza i wykonawcza państwa powinna być oddzielna i odrębna od władzy sądowniczej; by zaś członkowie dwóch pierwszych władz powstrzymywali się od gnębienia ludu, powinni znać i dzielić z nim jego brzemię. Należy ich zatem po określonym czasie służby zdjąć z urzędu publicznego, by powrócili do swego pierwotnego otoczenia, zaś zwolnione w ten sposób stanowiska zapełniać drogą częstych, pewnych i regularnych wyborów, w których możliwe lub też niemożliwe – zależnie od przepisów prawa – byłoby ponowne wybranie na te same urzędy wszystkich lub też części uprzednio je pełniących osób.
Artykuł 6. Wybory członków ciała przedstawicielskiego powinny być wolne. Prawa wyborcze powinni posiadać wszyscy ludzie potrafiący wystarczająco wykazać swą trwałą wspólnotę interesów ze społecznością oraz przynależność do niej; osób takich nie wolno obciążać podatkami czy też pozbawiać ich własności na cele publiczne bez zgody ich samych lub ich przedstawicieli wybranych w powyższy sposób, ani też wiązać ich jakąkolwiek ustawą, na którą nie wyrazili zgody w podobny sposób dla dobra ogółu.
Artykuł 7. Wszelkie uprawnienia do zawieszania mocy obowiązującej ustaw lub do ich wykonywania przez jakiekolwiek władze bez zgody przedstawicieli ludu są ze szkodą dla praw obywateli i nie powinny być wykonywane.
Artykuł 8. We wszystkich sprawach zagrożonych karą śmierci lub innych sprawach karnych oskarżony ma prawo domagać się podania przyczyny i rodzaju oskarżenia, konfrontacji z oskarżającym i świadkami, oraz szybko przeprowadzonego procesu przed bezstronną ławą złożoną z dwunastu przysięgłych spośród członków tej samej społeczności. Bez jednomyślnej zgody tych osób nie można uznać oskarżonego winnym. Nie wolno też zmuszać oskarżonego do zeznawania przeciwko sobie, ani też pozbawić nikogo wolności, chyba że tak nakazuje prawo krajowe lub osąd dokonany przez równych skazanemu obywateli.
Artykuł 9. Nie należy wyznaczać kaucji oraz orzekać kary grzywny w nadmiernej wysokości, ani też karać w sposób okrutny lub niezwykły.
Artykuł 10. Nakaz ogólny, na podstawie którego urzędnik lub jego wysłannik może dokonać przeszukania podejrzanych miejsc bez dowodów zaistnienia przestępstwa, albo też zatrzymać osobę lub osoby nie wymienione z nazwiska, czy też takie, których przestępstwo nie zostało szczegółowo opisane i poparte dowodami, jest godnym ubolewania środkiem nękania ludzi i nie należy go wydawać.
Artykuł 11. W sporach dotyczących własności oraz w sprawach cywilnych pomiędzy obywatelami nad wszelkie inne formy orzekania przedkładać należy uświęconą tradycją rozprawę przed ławą przysięgłych.
Artykuł 12. Wolność prasy jest jednym z potężnych bastionów wolności; podlega ograniczeniom jedynie ze strony rządów despotycznych.
Artykuł 13. Oparta na dobrze skonstruowanych przepisach milicja ludowa [straż obywatelska] złożona z funkcjonariuszy przeszkolonych w posługiwaniu się bronią, jest właściwą, naturalną i bezpieczną siłą obronną wolnego państwa. Utrzymywania stałej armii w czasach pokoju należy unikać, gdyż stanowi ona zagrożenie dla wolności; w każdym zaś przypadku siły zbrojne należy ściśle podporządkować oddać pod zarząd władzy cywilnej.
Artykuł 14. Ludzie mają prawo do jednolitych rządów; dlatego też na terytorium Wirginii nie wolno tworzyć czy też ustanawiać rządów odrębnych czy też niezależnych od rządu Wirginii.
Artykuł 15. Wolne rządy, jak również błogosławieństwa wolności, utrzymać można w każdym kraju jedynie drogą ścisłego przestrzegania zasad sprawiedliwości, umiaru, powściągliwości, oszczędności, jak również prawości i częstego odwoływania się do zasad podstawowych.
Artykuł 16. Religia, czy też nasze obowiązki wobec Stwórcy, jak również sposób jej uprawiania, zależeć może jedynie od ludzkiego rozumu i przekonań, nie zaś od przymusu czy przemocy; tak więc wszyscy mają równe prawo do swobodnych praktyk religijnych zgodnych z nakazami sumienia, zaś obowiązkiem wszystkich ludzi jest przestrzeganie chrześcijańskich zasad wyrozumiałości, miłości i dobroci wobec bliźniego.
Thomas Jefferson opierał się na Deklaracji Praw Wirginii redagując pierwsze akapity Deklaracji Niepodległości. Szeroko zapożyczały ją także inne kolonie, posłużyła też jako podstawa Karty Praw. Deklaracja autorstwa George’a Masona została przyjęta przez Zgromadzenie Konstytucyjne Wirginii w dniu 12 czerwca 1776 roku.