Horoskop indywidualny Davida Harklaya
(pamięci prof. Violetty Koseskiej)
Może to ostatni wiersz; na pewno,
nie jest to ostatni wiersz (gdyż wciąż
ktoś go pisze)
Półuśmiech jak półksiężyc i pełna półprawda
– półśrodek leczniczy. I znów mięsista
gwiazda,
plusz jako nadzienie i puder w brokacie.
Wciąż te rekwizyty, wydmuszka, półprodukt.
Kotek, karty, kula. Może to ostatni
język w kształcie różdżki, plastycznej jak
plastik?
Na pewno nie ostatnie słowo w tym języku
lecz może ostatni rym legalną drogą?
Liczyła, gdy wróżyła: chciałam Cesarzową,
talia była zwykła, a w niej Czarna Wdowa.
Miała być nauka, wyszła przepowiednia.
Rozwiń ciastko z wróżbą, szepnij lekkie słówko:
może to ostatni wiersz tego języka?
może to ostatnia karta w tym rozdaniu?
Tak, na pewno koniec: różdżka bije kulę,
kot wysuwa język, karta wpół się łamie.
Pochowaj mnie w niebie, jeśli jesteś w stanie.
Pochowaj mnie w niebie, słodkim jak Bułgaria.
Nina Manel jest poetką. Była finalistką projektu Połów 2014–2015 Biura Literackiego. Debiutowa- ła książką poetycką Transparty (Biuro Literackie, Stronie Śląskie 2019). Publikowała między innymi w „Wakacie”, „Drobiazgach” i „Zeszytach Poetyc- kich”. Mieszka w Krakowie. Wiersz pochodzi ze zbioru Transplanty.
Wiersz wolny to nowa przestrzeń Liberté!, uwzględniająca istotne, najbardziej progresywne i dynamiczne przemiany w polskiej poezji ostatnich lat. Wiersze będą reagować na bieżące wydarzenia, ale i stronić od nich, kiedy czasy wymagają politycznego wyciszenia, a afekty nie są dobrym doradcą w interpretacji rzeczywistości. Redaguje Rafał Gawin.
