Gabriel Fleszar
hydroplan – interferencja
rybko, ptaszku
taki rozkołys – rozwijanie map i bermudzkich żagli. przeprawa przez
morze, wyprowadzanie w pole. końskie szerokości i mechanizm zapadni:
w kameralnej źrenicy, na granicy aluzji, czai się cięty urok transpiracji.
mieczyk dwukropek lub karzełek parański? kto zatańczy z grzebieniem
gdy zwariuje wariometr – lodówka? deltoid? pasterz na tle tarczy?
kto poderwie kopciuszka i poleci podpowiedź w przeramowania, solitony, nutacje.
ten język ględzi ze względu na pewność: samotnik, pustynnik, inkantacje światła.
nad zatoką mrówki bielą ośle szczątki, a kadry ścierają się w strzępy, w namiastki
jak zapalczywe ciernie nabijane w butelki. przetraw to, przełknij i pakuj manatki.
przecież wtapiasz się świetnie, asymilujesz. skręcasz przypadkiem
z niewytłumaczalną gracją w peryferia instynktów, orientacji, zagadnień.
parostatkiem? w tej wodzie nurkuje wysoki żaglowiec, a ty zawsze byłaś
odbiciem na tafli;
———————————
Gabriel Fleszar (ur. 1979) jest muzykiem (gitarzystą i pianistą), autorem tekstów, kompozytorem, poetą, aktor filmowym i teatralnym. Jako wokalista solowy wydał płyty: Niespokojny (1999), Niespokojny 2 (2001) i Pełnia (2003, z minitomikiem wierszy), z zespołem Candida (w którym śpiewał w latach 2010–21) – album Frutti di mare (2012). Wylansował przeboje „Kroplą deszczu”, „Kto panem, kto sługą” i „Bilet do nieba”. Ponadto skomponował muzykę do spektaklu Pracapospolita, czyli tacy sami, wystawianego przez Teatr im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy, i zagrał główną rolę w Sezonie na leszcza (2001, reż. Bogusław Linda). Pisze zrywami, do tej pory nie publikował w czasopismach literackich.
———————————
Wiersz wolny to przestrzeń Liberté!, uwzględniająca istotne, najbardziej progresywne i dynamiczne przemiany w polskiej poezji ostatnich lat. Wiersze będą reagować na bieżące wydarzenia, ale i stronić od nich, kiedy czasy wymagają politycznego wyciszenia, a afekty nie są dobrym doradcą w interpretacji rzeczywistości.
Redaguje Rafał Gawin
