Monika Brągiel
Cała jestem pracą
Wszystkie martwe zwierzęta wykonują pracę.
Wszystkie martwe oczy przebijają mnie na wskroś.
Pokochałam niemoc. Obserwuję, jak się kurczy serce.
Protokoły, projekcje. Obserwuj, jak nie mam już sił.
Fizyczne przegrane, psychiczne interwencje.
Wszystkie obserwacje są po to, bym mogła się kryć.
Protokoły, przegrane. Pochodzę z pracy, na pracy
się skończę. Wszystkie obowiązki wykonuję na sobie.
Jestem cała w pracy, mam pracę na rękach. Fikcje,
protokoły. O pracy wiem tyle, że mam taką funkcję.
Badam granice, zjadam skrypt. Fakty są spóźnione.
Jak zwierzęta skrajnie zlęknione, gdyby je odsłonić.
———————————
Monika Brągiel (ur. 1991) jest poetką. Wydała dwie książki z wierszami: Kim się nie jest (Łódź 2012) oraz Wały szkwałowe (Olkusz 2019). Publikowała w różnych miejscach. Stara się nie partycypować. Prywatnie jest zwolenniczką nudnych książek, amerykańskich wymysłów i mądrego poddawania się. Mieszka w Krakowie.
———————————
Wiersz wolny to przestrzeń Liberté!, uwzględniająca istotne, najbardziej progresywne i dynamiczne przemiany w polskiej poezji ostatnich lat. Wiersze będą reagować na bieżące wydarzenia, ale i stronić od nich, kiedy czasy wymagają politycznego wyciszenia, a afekty nie są dobrym doradcą w interpretacji rzeczywistości.
Redaguje Rafał Gawin.
