Oliwia Stępień
rozliczenia
W rozkładach jazdy nie przewiduje się powrotów
do pozycji embrionalnej. Muszę być
zawsze gotowy na pociąg,
z biletem kupionym w kasie lub automacie,
za zakup u konduktora jest dodatkowa opłata.
Od niedzieli, w Kolejach Śląskich to już dziesięć złotych.
Psychoanalitycy uważają, że opłaca się wracać
do embriona. Tylko pilnują, żeby wizyty nie przekroczyły
pięćdziesięciu minut i nie muszą spóźniać się na pociąg,
za który płacą z twoich stu trzydziestu złotych.
Ale wierzę, że szczęścia nie liczy się w pieniądzach.
W rozkładach jazdy nie przewiduje się powrotów
do embriona.
A tak często szukam brzucha, który mnie utrzyma.
Jestem Łuszczak Indygo i chciałbym utonąć
w długich nogach
Elżbiety Jaworowicz.
Lorabex jest po to, żeby uwierzyć, że stać mnie
na pójście do pracy, na włożenie pępowin w dupę
(między długie nogi Elżbiety Jaworowicz).
———————————
Oliwia Stępień (ur. 2002) jest poetką przed debiutem książkowym, laureatką Nagrody Specjalnej w tegorocznej edycji konkursu im. Jacka Bierezina. Lubi czasem zejść po schodach kultury trochę niżej, bywa, że bardzo nisko; lubi gubić się między prawdą a ironią, uwielbia gadać od rzeczy.
Fot. Ewa Rypel
———————————
Wiersz wolny to przestrzeń Liberté!, uwzględniająca istotne, najbardziej progresywne i dynamiczne przemiany w polskiej poezji ostatnich lat. Wiersze będą reagować na bieżące wydarzenia, ale i stronić od nich, kiedy czasy wymagają politycznego wyciszenia, a afekty nie są dobrym doradcą w interpretacji rzeczywistości.
Wiersze publikowane są w cyklu raczej dwutygodniowym.
