Mienie
Spędziwszy schyłek lata jak sen z powiek współsióstr
na ustach ich rojności chciałem przysposabiać
lecz tylko pobierałem śmierć aż do przepadku
oddechu mowy trawy i innego mienia
Głód
I lśnił dron w oku ognia i palił się ugór
czas wypłukiwał z gardła dyktaturę głodu
po rewolucjach w brzuchu upadały rządy
(a ja się nie kochałem) A ja byłem strach
Mięso
Teraz wiem piekło puste jak Hel po sezonie
i kobiety wiem płodne co czekają siewu
wiem serca które leżą w samym sercu piekła
w sezonie płodnych kobiet (i czekają siewu)
Mięso (2)
I oto mam przed sobą tę świetlaną przeszłość
w którą patrzę połową odległej ojczyzny
i jeżeli ją myślę to myślę ją mięsem
i jeżeli ją mówię to jedynie kośćmi
Ciało
I oto mam przed sobą tę świetlaną przeszłość
i sięgam jej pamięcią odległego ciała
w którym się zostawiłem i dlatego brak mnie
dlatego żaden brak mnie już mnie nie dotyczy
———————————
Tomasz Dalasiński (ur. 1986) jest poetą i prozaikiem, doktorem nauk humanistycznych w zakresie literaturoznawstwa. Ostatnio wydał książkę prozatorską Nieopowiadania (Szczecin 2016), zbiór wierszy Większe (Łódź 2018; nominacja do nagrody im. K.I. Gałczyńskiego ORFEUSZ), poemat Póki nie żyjemy (Poznań 2020) i książkę krytycznoliteracką Jadąc do ciebie. Szkice o poezji Jacka Podsiadły (Kraków 2020). Był stypendystą Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego, Miasta Torunia, Marszałka Województwa Kujawsko-Pomorskiego i ZAIKS-u w dziedzinie kultury.
———————————
Wiersz wolny to przestrzeń Liberté!, uwzględniająca istotne, najbardziej progresywne i dynamiczne przemiany w polskiej poezji ostatnich lat. Wiersze będą reagować na bieżące wydarzenia, ale i stronić od nich, kiedy czasy wymagają politycznego wyciszenia, a afekty nie są dobrym doradcą w interpretacji rzeczywistości.
Wiersze publikowane są w cyklu dwutygodniowym.