Damian Kowal
pieśń dla przyjaciół
widziałem największe umysły mojego pokolenia przekonujące się do wixapolu
oddawali swoje wersy cenne jak diamenty celne jak rakiety
i z głosem zdartym na rapie szli w dwutygodniowy rejw na wyspie opatowickiej
grał im hardbass grało im detroit grał im holenderski hardcore
widziałem najlepszych muzyków mojego pokolenia przykutych do łóżka
z umierającą matką widziałem jak na recepcjach i zmywakach kleili bity
z bursztynów z jaśminu z cedrowego drewna chcieli grać je dalej
ale matka ona umierała długo i boleśnie niknęła niczym delay
widziałem kolegów w sekcjach pr i marketing pisali reklamy
paliwa rzeźni kredytów przeklinali ale samo się nie spłaci
mordo trzeba schować ideały łykać to gówno codziennie
ich łzy soliły klawiatury widziałem jak pożera ich leasing
widziałem typów którzy chwalili anarchię i punk w parku
a teraz w klimatyzowanych biurach naprawiają worda anglikom
krzyczeli punk nie umarł teraz krzyczą jeden bóg i jeden naród
kupując małpkę w żabce mówią że to wina ukraińców
widziałem koleżanki których marzenia o politechnice
przerwała ta jedna noc z facetem owszem bywa miły
czasami na mnie krzyczy ale nie zostawię dziecka
nie wrócę do matki zresztą już ze mną nie rozmawia
widziałem dziewczyny które wyznawały miłość
innym dziewczynom a te zaczynały się śmiać
ty paskudna lesbo poczekaj aż moi koledzy
pokażą ci co to kutas wtedy znormalniejesz
widziałem chłopaków którzy wyznawali miłość
innym chłopakom i kończyło się to tragicznie
matka nie była w stanie rozpoznać twarzy
a ojciec mówił co za hańba dobrze tak pedałowi
widziałem ziomków mnóstwo jestem wśród nich
pewnie też słyszałeś te historie na ulicach
pewnie też widziałaś takich ziomków trochę
nie krępuj się w ogóle dopisz swoją strofę
———————————
Damian Kowal (ur. 1990 w Legnicy) jest poetą. Studiował nauczanie języka francuskiego, etnologię i antropologię kulturową oraz filozofię. Robił w życiu wiele rzeczy, ale od jakiegoś czasu zawodowo zajmuje się oprowadzaniem ludzi i edukacją ekologiczną. Czterokrotnie nominowany do nagrody głównej w konkursie im. Jacka Bierezina, w 2013 roku laureat nagrody publiczności w tymże. Wydał książkę z wierszami pod tytułem Najmniejsze przeboje z Tristan da Cunha (2016), publikował m.in. w „Arteriach”, „Cegle”, „artPapierze” i „Stonerze Polskim”. Czasami pisze o muzyce na screenagers.pl, częściej na swoim fanpage’u Nieskończona Studnia Potencjału, gdzie również tworzy miksy. Jako volkhvy nagrał epki a mournful rhapsody in memory of cat oraz Death is death, jako Efrēm wydał płytę Foli. Ptasiarz, mikol i zbieracz kamieni. Lubi nudne sporty i muzykę ambient.
Fot. Julia Trzcińska
———————————
Wiersz wolny to przestrzeń Liberté!, uwzględniająca istotne, najbardziej progresywne i dynamiczne przemiany w polskiej poezji ostatnich lat. Wiersze będą reagować na bieżące wydarzenia, ale i stronić od nich, kiedy czasy wymagają politycznego wyciszenia, a afekty nie są dobrym doradcą w interpretacji rzeczywistości.
Wiersze publikowane są w cyklu co do zasady dwutygodniowym.